برقراری ارتباط بین معلم و مشاور با دانش آموز 
برقراری ارتباط در قالب چهار حالت زیر صورت می پذیرد:
1-روحی و روانی و عاطفی
2-اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی
3-تربیتی و رفتاری و خانوادگی
4-تحصیلی و هنری
برقراری رابطه مذكور از طرق زیر امكان پذیر می باشد:
1-به صورت كلامی(گفتاری)
2-به صورت غیر كلامی(زبان تن یا با ایما و اشاره و حركات چشم و ابرو و...) می باشد
نكاتی را كه باید در بخش كلامی رعایت و اجرا كنیم عبارتند از:
1-به آنها محبت كنیم: زیرا بعضی از دانش آموزان از نعمت محبت محروم اند یعنی حتی والدین آنها نسبت به آنها بی محبت اند و نسبت به آنها بی تفاوت می باشند.
2-به آنها توجه كنیم: آنها نیازمند مورد توجه واقع شدن هستند خصوصاً با توجه به برهه سنی كه در آن واقع شده اند و نیز بعضی از آنها دوران خاص بلوغ را می گذرانند. كه در این دوران نیاز دارند تا مورد توجه و مطرح شدن قرار گیرند.
3-به آنها احترام بگذاریم و عزت بدهیم: آنها دوست دارند مورد احترام واقع شوند خیلی از آنها درون خانواده مورد تحقیر و سرزنش قرار می گیرند كه این كار باعث سرخوردگی و منزوی شدن دانش آموز می گردد. به منظور پیشگیری از این مسئله با احترام گذاشتن به آنها می توان به نوعی جبران وضعیت نامساعد منزل بود به این ترتیب وضعیت بالانس می شود و قابل كنترل خواهد بود.